Ang Mga Sulat-Sulat
Ilang araw na ang lumipas pagkatapos ng pagbalita tungkol sa kamatayan ni Crisostomo Ibarra sa publiko. Sa mga oras dito, nagsimula si Maria Clara na magsulat tungkol sa mga nararamdaman niya, kalungkutan man o kasiyahan. Habang wala si Maria Clara sa kanyang tahanan, pumasok si Tia Isabel sa kwarto ng dalagang ito at naghahanap siya ng isang bagay. Habang ginagawa niya ito, nakita niya ng iilang papel na may sulat. Ito ang nilalaman ng sulat:
Malapit na isang linggo noong nagkita kami ni Crisostomo sa asotea sa gabi na iyon kung saan nagkumpisal siya sa akin. Pagkatapos ng gabing iyon, may nararamdaman ako ng kalungkutan. Baka nararamdaman ko ito dahil iniisip ko na parang tinaksilan ko si Crisostomo sa paraan na kakasalin ko si
Dapat nakita ang mukha ni Tia Isabel pagkatapos niyang basahin ang sulat. Pero hindi lamang yan; may isa pang sulat sa ilalim ng sulat na may petsa ng araw noon na nakasulat:
Parang nawala na ang malungkot na damdamin ko pagkatapos kong kausapin si tatay. Pinayagan niya ako maging mongha! Sobrang Masaya ako! Pero dahil wala si Ibarra, wala na akong mamahalin kaya para sa akin, ang susunod na pinakamagandang magagawa ko ay magmongha. Kaya bukas, sasabihin ko sa lahat tungkol sa desisyon ko at ang sinabi ni tatay.
Tia Isabel, ngayon ay may parang takot na mukha, ay umalis sa kwarto ni Maria Clara at pagkatapos ay umupo siya sa upuan na malapit sa asotea. Ngayon ay may maraming siyang mga problema: ang kalusugan ni Tiago, ang kasalan nina
http://www.flickr.com/photos/dpepplediscoveredlight/3029757749/
http://www.kuwaitboom.com/antique/natio_geo/images/old_paper.jpg
No comments:
Post a Comment