Lahat ng tao sa San Diego ay naghahanda na para sa bagong taon. Sila ay naghahanda ng pagkain, nag-aayos ng mga mesa at silya, at sila ay nagbibihis ng kanilang napakagandang kasuotan. Marami na rin ay naghahanda ng kanilang paputok para sa pagbibilang ng oras hanggang sa hatinggabi. Lahat ng mga kabahayan sa San Diego ay punong-puno ng saya, ngunit may isa ang hindi, at ito ang bahay ni Kapitan Tiago. Ang bahay niya'y napupuno ng kadiliman.
Hindi pa lumalabas si Kapitan Tiago mula sa kanyang bahay mula nang mag mongha si Maria Clara. Marami ang kumakalat na kuro-kuro na siya'y nagpakamatay. May iba naman na nagsabi na siya'y nabaliw. At may iba namang nag sabi na siya'y umalis at nagpari para makasama si Maria Clara. Ang totoo, siya'y nagkulong sa loob at nag-iisip kung ano ang nangyaring mali at naisipan ni Maria Clara na pumunta sa kumbento. “Bakit? Nabigay ko naman ang lahat ng kaniyang kailangan. Hindi ako nagkulang sa kahit isa, ngunit bakit pa siya pumasok ng kumbento? Bakit” ang paulit-ulit na sabi ni Kapitan Tiago habang inuumpog ang ulo sa pader ng kaniyang kuwarto. Mabilis namang pumasok si Tiya Isabel at sabay na sinabi, “Ano ka ba naman? Wala kang kasalanan o pagkukulang kay Clarita. Sadyang tinawag lang siya ng Diyos para maglingkod.” Nang marinig ni Kapitan Tiago iyon, siya'y biglang tumakbo palabas ng kanyang bahay at tumungo sa simbahan.
Pagdating niya sa simbahan, kumuha siya ng malaking bato, at binato ang pinakamagandang salamin ng simbahan. Pagkatapos nun, siya'y kumuha ulit ng bato at pinagbabato ang lahat ng salamin sa simbahan. Dali-daling lumabas ang bagong sakristan mayor, ngunit siya'y pinagbabato rin ni Kapitan Tiago. Nang makakita ng chempo ang sakristan mayor, bigla niyang sinuntok si Tiago at pinagpapalo ito ng kawayan. Nagkaroon tuloy ng eksena sa harapan ng simbahan at naawat lang ang pangyayari nang dumating ang sibil. Hindi kinulong si Tiago dahil pabor sa kanya ang lahat ng may kapangyarihan, ngunit siya'y pinadala sa doktor upang suriin.
Kahit sinuri na ng doktor at binigyan ng gamot, wala pa ring nangyari kay Tiago at lalo pang lumala ang sakit niya sa pag-iisip. Hindi tumagal, naglaho na ang lahat ng kaniyang pinaghirapan. Hindi na siya sikat sa mga makapangyarihan lalo na sa mga pari. Nawalan na ng galang sa kanya ang mga tao at naging mayamang mahirap siya. Palaboy sa kalye at hindi alam kung ano ang gagawin. At kung may makakakita sa kanya lagi nilang sinasabi na nasayang ang kanyang buhay dahil sa sobrang pagmamahal sa kanyang anak.
Iyan ang nangyari kay Kapitan Tiago, napakalungkot ngang tanggapin ang kanyang kapalaran, ngunit ito talaga ang katotohanan. Siya'y nagkaroon ng sakit sa pag-iisip at nawala ang kanyang pusisyon sa lipunan.
No comments:
Post a Comment